De meeste mensen trouwen het in de late lente- en zomermaanden. Net zoals het gros van de tradities, zijn ook trouwfeesten aan heel wat verandering onderhevig. Wat echter niet veranderd is, is het inhuren van een (al dan niet professionele) fotograaf om de mooiste dag op de gevoelige plaat vast te leggen. Wij maakten een selectie uit meer dan een halve eeuw trouwfoto's:
Huwelijk August en Louise, Gent, 1904
In 1904 traden August en Louise in Gent in het huwelijksbootje. Aan het begin van de twintigste eeuw werd er steevast in het zwart getrouwd. Vermoedelijk had dit te maken met een verzwaring van de kerkelijke opvattingen. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
1/8
Een huwelijksportret uit de jaren 1920
Na de eerste Wereldoorlog droegen bruiden vooral hun beste jurk als ze trouwden. Wel had men duidelijke ideeën over de kleur die die jurk kon hebben. Dat werd uitgedrukt met versjes zoals ‘Blauw geeft trouw, groen gaat aan de haal, wit brengt liefde, geel kijkt scheel, rood is brutaal, zwart de dood’. Het was aangeraden om een jurk uit zijde te dragen, want satijn zou leiden tot ongeluk en fluweel tot armoede. Deze bruid leek alvast niet veel om het versje te geven. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
2/8
Bruidspaar en bruidskindjes in de jaren 1930
De witte bruidsjurk dook voor het eerst op in het oude Egypte, waar wit een feestkleur was en daarnaast ook symbool stond voor maagdelijkheid. Dit gebruik verdween echter weer en pas rond 1815 dook het witte trouwkleed opnieuw op. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
3/8
Bruidspaar Cesar en Agnes aan tafel in 1944, Gent
De foto werd genomen in de Rooigemlaan in Gent. Aangezien het huwelijk voltrokken werd tijdens de oorlog, vond er enkel een kleine maaltijd plaats bij de ouders van de bruid. Ook het reeds aangehaalde versje was tijdens de oorlog niet van tel, tijdens de oorlog moesten aanstaande bruiden het zien te redden met wat er voorhanden was. Daardoor moest hun jurk noodgedwongen wel eens uit de parachute van hun aanstaande die in het leger vocht, gemaakt worden. Bij Agnes was das echter niet het geval. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
4/8
Bruidspaar Oscar en Denise met getuigen, Zomergem, 1952
Vanaf 1950 raakte de witte bruidsjurk opnieuw in zwang. Een bruid kon haar trouwjurk en bruidstoilet na haar huwelijksdag maar beter nooit meer aantrekken, want dat brengt ongeluk. Trouwen in de bruidsjurk van haar moeder zou daarentegen wel geluk brengen. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
5/8
Huwelijksportret in Zwijnaarde, 1956
Over de betekenis van de bruidssluier doen verschillende verklaringen de ronde. Een van de interpretaties houdt in dat de bruid een sluier droeg om minder herkenbaar te zijn voor de boze geesten die het op haar trouwdag op haar gemunt hadden. Volgens een andere bron zou de bruidssluier dan weer een teken van ondergeschiktheid aan de man zijn. Als de bruid haar echtgenoot de sluier liet weghalen, dan gaf zij daarmee te kennen dat zij zich schikte naar zijn dominantie. Haalde zij hem zelf weg, dan toonde zij zo haar onafhankelijkheid. Nog een andere verklaring gaat terug op de tijd dat bruiden nog geschaakt werden bij een vijandige stam. Om haar bij het vluchten onherkenbaar te maken, werd zij bedekt met een doek of deken, dat pas vlak voor de ceremonie weggehaald werd. Uit dit gebruik zou dan later de bruidssluier voortgekomen zijn. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
6/8
Angèle en Jean met hun bruidstaart, Aalst, 1958
Op een huwelijksfeest is er gewoonlijk eten en drank in overvloed. Dat danken we in grote mate aan de oud-Germanen, die zich te pletter aten en dronken tijdens een huwelijksmaal om de goden aan hun kant te krijgen. Het huwelijksmaal moet dus gezien worden als een soort offer. Het belangrijkste onderdeel van het menu is natuurlijk de bruidstaart. Bruidstaarten bestaan tegenwoordig in alle mogelijke maten, kleuren en vormen. Ook deze traditie is van oorsprong weer een verwijzing naar vruchtbaarheid. Een goed gerezen bruidstaart zou leiden tot een gelukkig huwelijk. Hier zijn we op de taart twee witte duiven, die symbool staan voor liefde en trouw. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
7/8
Bruidspaar Dora en Gilbert met bruidskindjes voor kerk, Wondelgem, 1967
Oorspronkelijk was het bruidsboeket eigenlijk een kruidentuiltje, dat ook weer bedoeld was om boze geesten weg te houden bij de bruid. Later werd het bruidsboeket als een symbool van vruchtbaarheid beschouwd. In de Victoriaanse tijd was het de gewoonte om allerlei boodschappen in het boeket te verwerken: aan elke bloemsoort was immers een bepaalde betekenis verbonden. Lelies bijvoorbeeld staan voor puurheid, zuiverheid en onschuld. Vaak worden in een bruidsboeket vooral witte en groene tinten gebruikt. Wit is immers de kleur van de maagdelijkheid. Vroeger was ook oranjebloesem erg in trek, omdat deze bloem symbool staat voor voorspoed en vruchtbaarheid. Volgens de traditie moet het bruidsboeket door de bruidegom worden betaald. (Collectie: Het Huis van Alijn, Gent, bron: www.lecavzw.be)
8/8
